در سال 1971، زندگی آنتونیو لوبو آنتونز به طرز وحشیانه‌ای قطع می‌شود زمانی که او به ارتش پرتغال فراخوانده می‌شود تا به عنوان پزشک در یکی از بدترین مناطق جنگ استعماری – شرق آنگولا – خدمت کند. دور از همه چیزهای عزیز، او نامه‌هایی به همسرش می‌نویسد در حالی که در یک محیط به طور فزاینده‌ای خشونت‌آمیز غرق شده است. در حالی که بین چندین پست نظامی جابجا می‌شود، به آفریقا عشق می‌ورزد و از نظر سیاسی بالغ می‌شود. در کنار او، یک نسل کامل برای بازگشت به خانه تلاش و ناامیدی می‌کند. در عدم قطعیت رویدادهای جنگ، تنها نامه‌ها می‌توانند به او کمک کنند تا زنده بماند.