اثر تاریخی تخیلی کروننبرگ از مدل‌های مومی آناتومیک در موزه لا اسپکولا در فلورانس، ایتالیا الهام می‌گیرد. این مدل‌های مومی که به طور سنتی برای نمایش‌های پزشکی استفاده می‌شدند، در فیلم از دیدگاه جدیدی به نمایش گذاشته می‌شوند. کار کروننبرگ جنبه‌های زنده و شگفت‌انگیز این اجساد مومی زنانه را که قبلاً به عنوان اشیاء ایستا و جدی دیده می‌شدند، آشکار می‌کند. همان‌طور که دیوید کروننبرگ توضیح می‌دهد: «مجسمه‌های مومی اسپکولا به عنوان ابزاری آموزشی ایجاد شده‌اند که می‌توانند رازهای بدن انسان را به کسانی که به اجساد واقعی در دانشگاه‌ها و بیمارستان‌ها دسترسی ندارند، نشان دهند. در تلاش برای ایجاد شخصیت‌های کامل و نیمه‌کالبدشکافی شده، که زبان بدن و حالت چهره‌شان نشان‌دهنده رنج یا عذاب نباشد، مجسمه‌سازان در نهایت شخصیت‌های زنده‌ای را تولید کردند که به نظر می‌رسید تحت تأثیر لذت قرار گرفته‌اند. این انتخاب سبک شگفت‌انگیز بود که تخیل من را به خود جلب کرد: چه می‌شود اگر خود کالبدشکافی بود که آن تنش و آن نشئگی تقریباً مذهبی را ایجاد می‌کرد؟