کیم چانگ-این، یک «سوسیالیست دموکرات» خودخوانده، و کیم هیون-جین، که خود را یک «شخص فوق‌العاده میانه‌رو» می‌نامد، جوانان عادی در کره جنوبی هستند. چانگ-این به خاطر دیدن کارگران خونین در اعتصاب موتورهای سانگ‌یونگ به سیاست علاقه‌مند شد، در حالی که هیون-جین به خاطر هدر رفتن پول مالیات بر روی سیاست‌های پوپولیستی مانند حداقل دستمزد و مشوق‌های کاری عصبانی شد و تصمیم به ورود به سیاست گرفت.