موسامونی پانیگراهی (دهه ۱۹۲۰–۲۰۱۷)، که به گرمی توسط همسایگانش "نانی ما" نامیده می‌شود، در مرکز این فیلم اول به زبان بالسواری در زبان اودیا هند قرار دارد. داستان حول افسانه‌ها و آهنگ‌های محلی روایت شده توسط نانی ما می‌چرخد. او در دهه ۱۹۲۰ در یک روستای ساحلی در منطقه بالاسور اودیشا در هند پیش از استقلال به دنیا آمد و هرگز نتوانست فراتر از چند روز اول مدرسه برود. این فیلم تاریخ جایگزینی از جامعه‌ای شکسته به واسطه استعمار، پدرسالاری برهمنی و قحطی پس از قحطی (قحطی اودیشا در ۱۸۶۶، که نزدیک به ۵ میلیون نفر، یک سوم جمعیت را کشت) و تسلط نوشتار رسمی بر زبان‌های گفتاری را به تصویر می‌کشد. سه دانشگاهی -- دمایانتی بشرا، دکترا (دریافت‌کننده چهارمین جایزه غیرنظامی هند، "پادما شری")، پنجانان موهنتی، دکترا (زبان‌شناس مشهور) و لاکشمی کانتا تریپاتی، دکترا، DLitt (انسان‌شناس و نویسنده) -- نیز در فیلم حضور دارند تا نظرات زمینه‌ای درباره پدرسالاری، تاریخ شفاهی و تنوع اجتماعی-زبان‌شناختی ارائه دهند.