کارگردان آلفرد هیچکاک به عنوان یکی از بزرگترین ذهن‌های خلاق در تاریخ سینما مورد احترام است. او به خاطر تریلرهای روان‌شناختی‌اش شناخته شده است و بازیگران زن اصلی‌اش معمولاً خنک، زیبا و ترجیحاً بلوند بودند. یکی از این بازیگران تیپی هدرن بود، یک مدل مد ناشناخته که وقتی همسر هیچکاک او را در یک تبلیغ تلویزیونی دید، به او فرصت بزرگی داده شد. هدرن به استودیو یونیورسال آورده شد و وقتی کارگردان، در اوج حرفه‌اش، به سرعت او را برای بازی در فیلم بعدی‌اش، پرندگان ۱۹۶۳، انتخاب کرد، شوکه شد. هدرن نمی‌دانست که به اندازه‌ای که تولید فیلم جاه‌طلبانه و ترسناک خواهد بود، جنبه‌ای که از پشت دوربین به وجود می‌آید، ترسناک‌تر خواهد بود.