این فیلم یک بازآفرینی مدرن از سنت طولانی آنچه به عنوان "سمفونی‌های یک کلان‌شهر" شناخته می‌شود، است. نماهای شیشه‌ای آسمان‌خراش‌های این شهر که مردم در حال عبور از مناطق مختلف آن را منعکس می‌کند، به طور نمادین روح یک کلان‌شهر را به تصویر می‌کشد، گویی که در سایه‌ها و انعکاس‌های خود زندگی می‌کند. این انعکاس تحریف‌شده از تهران با اشعار مدرن شاعری که به عنوان شاعر تهران شناخته می‌شود، ترکیب می‌شود. او با صدای خود و از طریق شعر و خاطره‌اش در این شهر پرسه می‌زند و به انعکاس‌های بناهای قدیمی و مدرن، مجسمه‌ها و آثار هنری این کلان‌شهر غول‌پیکر می‌نگرد.