در جامعه مردسالار ایران، فرحناز شیری، اولین راننده زن اتوبوس در تهران، جامعه کوچکی را در اتوبوس خود ایجاد کرده است. در ایران بخش‌های مختلفی برای مردان و زنان در اتوبوس‌های عمومی وجود دارد. زنان باید از درب پشتی وارد اتوبوس شوند که از ورودی مردان جدا است و باید در ناحیه محدود در انتهای اتوبوس که از ناحیه مردان جدا شده است، بنشینند یا بایستند. اما در اتوبوس خانم شیری همه چیز برعکس است. او فرماندار و تنها قانون‌گذار جامعه کوچک خود است. در اتوبوس او، مردان باید از درب پشتی وارد شوند و باید در ناحیه محدود در انتهای اتوبوس بنشینند یا بایستند. خانم شیری در تلاش است تا خود را در این جامعه اثبات کند و در برابر مجموعه‌ای از بی‌عدالتی‌هایی که به عنوان یک زن در جامعه ایرانی با آن مواجه است، مقاومت کند.