پکن، 1948. یک شب زمستانی. مردی به خانه برمی‌گردد و نامه‌ای را می‌یابد که توسط زنی قبل از مرگش نوشته شده است. در این نامه او داستان عشقش به او را روایت می‌کند -عشقی که در طول زندگی‌اش ادامه داشته و هرگز کاهش نیافته، اما او هرگز از آن آگاه نبوده است. داستان او 18 سال را در بر می‌گیرد از لحظه‌ای که او -در آن زمان دختری 13 ساله- به همسایه جدیدش نگاه می‌کند. او عشق کوتاه اما پرشورشان در جوانی، سختی‌هایی که در تنهایی برای بزرگ کردن فرزندشان متحمل شده و دیدار نهایی‌شان پس از جنگ را روایت می‌کند، دیداری که مرد او را نمی‌شناسد و او را در ناامیدی رها می‌کند. اکنون که پسرش را از دست داده، دیگر جرأت ادامه زندگی را ندارد. تنها در یک نامه است که او قادر به گفتن همه چیز به اوست، برای اولین و آخرین بار. مرد با خواندن نامه به یادآوری زن بی‌نام می‌پردازد.