آرتاک خدمت نظامی خود را در حومه روسیه گذرانده و در آنجا با والیا آشنا می‌شود. اما مادر والیا از فرستادن تنها دخترش به "این ارتفاعات دوردست که همیشه زلزله می‌آید" امتناع می‌کند. آرتاک مجبور می‌شود از خویشاوندان متعدد و متضاد خود –روستاییان ارمنی– بخواهد تا به یک روستای دورافتاده روسی بروند و عروسی برای ارمنستان بیاورند.