دوست صمیمی ایوان، کامن، در یک بیمارستان آمریکایی در حال مرگ است. از آنجا که به او ویزای آمریکا داده نشده و نمی‌تواند در آخرین لحظات کنار او باشد، تصمیم می‌گیرد به سوی روستاهای بلغارستان سفر کند و دوربینی را که کامن به او داده، با خود ببرد. پس از مدتی، او نامه‌ای بسیار ویژه می‌نویسد و درباره مکان‌ها و شخصیت‌هایی که در مسیرش ملاقات می‌کند، صحبت می‌کند؛ شاهدانی از زمانی که به زودی فراموش خواهد شد.