جنگ به پایان رسید. مانند بسیاری از دوستان زن او، ساشا پوتاپوا بیوه شد. زندگی بدون شانه‌ای برای تکیه کردن، بدون عشق و محبت سخت بود، اما هیچ‌کس هرگز او را در حال گریه یا ناامیدی ندید. به خاطر شخصیت قوی‌اش، هم‌روستاییان او را به عنوان رئیس یک مزرعه جمعی انتخاب کردند. کار، با نگرانی‌ها و دغدغه‌هایش، به او کمک کرد تا تقریباً فراموش کند که چه مصیبت شخصی و تنهایی زنانه‌ای دارد. و سپس او عاشق شد - یک عشق تلخ و شیرین، بدون اشتراک، اما با این حال خوشحال...