در سال‌های آخر زندگی‌اش، پادشاه باواریا لودویگ دوم (۱۸۴۵ – ۱۸۸۶) خود را به پروژه‌های معماری بلندپروازانه اختصاص می‌دهد که خزانه‌داری ایالت را به شدت تحت فشار قرار می‌دهد. این پادشاه که از مردم می‌ترسد، همچنین بیشتر و بیشتر به دنیای رویاهایش در قلعه‌های مختلفش عقب‌نشینی می‌کند. برادرش در حال حاضر در یک مؤسسه روان‌پزشکی است و لودویگ نیز در نهایت تحت مراقبت روان‌پزشک برنهارد فون گودن قرار می‌گیرد. پادشاه تلاش می‌کند تا از این سرپرستی در دریاچه استارنبرگ خارج شود...